donderdag 13 februari 2014

Een Warffumer bij het bombardement op Dresden


Jan Puma werd in 1937 in Dresden geboren. Zijn vader uit Warffum, eveneens een Jan Puma, liep tijdens zijn militaire dienst in Assen een meisje uit Dresden tegen het lijf. Rosalie Dorn was rond 1920 samen met haar zus als dienstmeisje naar Nederland gekomen. Uit pure armoede. Na de Eerste Wereldoorlog heerste een grote werkloosheid in Duitsland. Rosalie vond werk bij het Warenhuis Postma in de Groningerstraat in Assen (zie foto hieronder).


Na een jaar of vijf keerde Rosalie terug naar Dresden, maar Jan Puma kon haar niet vergeten. Uit liefde reisde hij haar achterna. De banketbakker uit Warffum vond er werk bij een bouwbedrijf van een oom van Rosalie. Door alle bureaucratie kon het stel pas in 1936 trouwen in Dresden. Kort daarop werd hun zoon Jan geboren. Vader Puma kreeg een baan bij het spoor. Eerst als Silberputzer en slaapwagenconducteur van de Mitropa, de slaap- en restauratiewagens van de Reichsbahn. Later, toen de Mitropa in de oorlog behoorlijk inkromp, als stoker.


De Puma’s woonden in de Tweede Wereldoorlog net buiten het centrum van Dresden in het stadsdeel Löbtau. Luchtalarm was aan de orde van de dag. Bij loos alarm volgde er een Entwarnung. Vollalarm bij naderende geallieerde vliegtuigen. Zoon Jan maakte in de nacht van 13 op 14 februari 1945 als achtjarige jongen het bombardement op Dresden mee. In twee aanvalsgolven legden Britse en Amerikaanse vliegtuigen de stad in puin met vijfentwintigduizend doden als gevolg. Het bombardement staat hem precies 69 jaar later nog helder voor de geest. Na de eerste aanvalsgolf wilde vader Puma met vrouw en zoon naar oma, die een paar straten verder woonde. Buiten zag hij een heldere hemel met lichtkogels. Ze hadden hun huizenblok nog maar net verlaten toen een bom het pand met de grond gelijkmaakte. Boven het spoor zag Jan de ijzeren Falkenbrücke roodgloeiend van de hitte. Bij oma was alles in orde. Dakloos betrok het gezin uiteindelijk een kamer in het huis van een chef van moeder Puma. Daar bleven ze vier jaar wonen.

Na de Duitse capitulatie nam de Sovjetunie het gezag over in het oosten van Duitsland. In oktober 1949 ontstond onder de strenge leiding van Stalins Rusland de communistische Deutsche Demokratische Republik, de DDR. Vader Puma kreeg een opleiding tot metselaar. Zoon Jan leerde Russisch op de basisschool. In 1949 besloten de Puma’s naar Warffum terug te keren. Het leven in het naoorlogse Dresden was geen pretje. Armoe, schaarste en een hard regime van de sovjets. Bovendien had zoon Jan als nawee van een bijna fatale difterie uit de oorlogsjaren een gehoorprobleem, dat in de nieuwe socialistische maatschappij niet verholpen kon worden. In Nederland gelukkig wel. Met een gehoorapparaat kon Jan naar de lagere school in Warffum. Zonder Russische les. Hij sprak Gronings met een Duits accent. Niet zelden werd hij voor mof uitgescholden.

Erik de Graaf


PS: Vorige zomer ontmoette ik Jan Puma. Hij bleek een achterkleinzoon van de Warffumer kuiper en wagenmaker Gerrit Puma, die in 1879 een achterkamer verhuurde aan de familie Postema. In november van dat jaar werd de vader van Marten Toonder in Puma’s Kamer geboren (op bovenstaande foto staat Jan Puma met zijn vrouw voor het huis van zijn overgrootvader). 

1 opmerking:

Lambertus F zei

Wij gingen wel met hen om. Ze hebben nog gewoond aan het Zuiderkerkpad, er was een deur die uitkwam precies tegenover de werkplaats van van der Bank schoenmaker. Later oefende Reinder Puma (toevallig) daar ook zijn ambt uit. Veel later zijn zij verhuisd naar Noorderstraat 4, achter timmerman Klaas Smit aan het pad dat oorspronkelijk liep naar slager Gerrit Bolhuis,later Harm Knipper. Wij woonden daar eerst tot ca 1956. Wij kregen toen een koopwoning aan de Juffer-Marthastraat.
Ik weet nog toen ze uit Duitsland kwamen dat ze in een vliegtuig, bestemd voor veetransport, overkwamen en dat het daarin vroor. De jonge Jan Puma kwam schreiend bij ons ,omdat ze zeiden dat hij doof was, want hij verstond dat op zijn Duits.
Vrouw Puma vertelde ook dat het verschrikkelijk was geweest na het bombardement, n.b. ná de capitulatie in opdracht van Churchill als represaille. Overal lijken op straat en wilde dieren uit een circus of zoo, liepen verwezen door de straten.
Jan jr. kon goed leren indertijd en werd instrumentmaker, als ik het wel heb..

Mooie reportage en foto .
M.vr.gr. Bert Medendorp